27 listopada 1921 roku Maria Skłodowska-Curie prosi listownie Ignacego Paderewskiego, znanego jej z lat studenckich, o poparcie w USA kwesty na cel stworzenia warszawskiego Instytutu Radowego. Żona artysty, wybitna społeczniczka Helena Paderewska, już w 1919 roku deklaruje zaangażowanie na rzecz wzniesienia instytutu w kraju. Skuteczność Paderewskiego w pozyskiwaniu środków Maria mogła poznać osobiście w okresie I wojny światowej. Oboje współtworzyli wtedy Komitet Generalny Pomocy dla Ofiar Wojny w Polsce, któremu przekazywane były fundusze zdobywane przez pianistę w Stanach Zjednoczonych. Wiosną 1921 roku Paderewski był świadkiem triumfu Madame Curie w Ameryce jako gość kilkutysięcznej gali zorganizowanej na jej cześć w nowojorskiej Carnegie Hall. Po entuzjastycznym przyjęciu w USA plan utworzenia placówki w Warszawie nabiera kształtów. W październiku 1921 roku noblistka po raz pierwszy odwiedza niepodległą ojczyznę. Jeszcze w czasie wizyty prasa publikuje jej apel do Polek. W grudniu Józef Skłodowski informuje siostrę o złożeniu do zatwierdzenia projektu ustawy Towarzystwa Instytutu Radowego. Znając osobiście Paderewskiego, wyraża przypuszczenie, że list Marii nie pozostanie bez echa. 6 lutego 1922 roku plenipotent pianisty, Józef Orłowski, na którego ręce uczona przesłała prośbę, zawiadamia ją o poparciu mistrza.
pspwysokiekolo@gmail.com
48 62 15 012
